ذهن ما در هر لحظه چیزهایی را در خود نگه می دارد که این چیزها

می تواند افکار سالم یا ناسالم ما باشند . وقتی درذهن خود افکاری مانند:

خشم ، نفرت بدخواهی و دشمنی را پرورش میدهیم درعمق وجود ما

آتشی به وجود می آید که اول از همه خود ما را خواهد سوزاند.

چون طبیعت افکار منفی سوزاندن است وباعث سوختن

می شود.

 درست مانند اولین قربانی آتش که ظرف محتوای آتش است .

منفی گرایی برای ما بدبختی و رنج به همراه خواهد داشت وباعث

 می شود دیگر نتوانیم از صلح وهماهنگی و شادی برخوردارشویم

همهء ما در طی روز مجموعه ای ازآزردگی، پشیمانی ،

نفرت واضطراب را جمع آوری می کنیم . اگر اجازه دهیم این

افکارانباشته شوند ذهن را سنگین می کنند و عامل

مختل کننده درآگاهی خواهند شد.

وقتی افکار پلید ذهن را آلوده می کند از لحظهء شروع این افکار،

طبیعت هم به تنبیه و مجازات ما می پردازد وما را در همین زمان

وهمین جا مجازات می کند . این مجازات صبر نمی کند تا بعد از مرگ

 سراغ ما بیاید .

رنج درعمق وجود ما قرار دارد و ما خود، آن را بوجود می آوریم.

 اما همیشه دیگران را مسبب آن می دانیم .

دیگرانی که ما را آزرده کرده اند یا به ما توهین کرده اند  ..........

وقتی کسی ما را اذیت می کند یا می رنجاند ما احساس بدبختی می کنیم ،

درکناراین احساس ،اتفاق دیگری هم در درون ما رخ میدهد که معمولا

 از آن بی اطلاع هستیم وآن درد و رنجی است که با احساسات منفی

درما بوجود آمده است .

تصورات و احساسات منفی ، در ذهن رسوب می کنند و درعمیق ترین

 لایه های ناخودآگاه جمع می شوند .

این لایه های عمیق بطور دایم با حواس جسمانی ما در

ارتباط هستند وبه حس های مختلف جسم، عکس العمل نشان

 می دهند وما را بیش ازپیش دچار رنج وبدبختی می کنند .

به این ترتیب الگوهای رفتاری ذهن ماهم شکل می گیرند وما بردهء این

 الگوها می شویم و اگر نتوانیم زنجیر این بردگی را قطع کنیم هیچوقت

از درد و رنج خلاصی نخواهیم داشت . وقتی ذهن از منفی گرایی پر شود

 ناپاک می شود طبیعتآ رفتار وگفته هایمان هم ناشایست خواهد شد .

منفی گرایی تمام فضای اطراف ما را هم، تحت تاثیرخود قرار میدهد 

 وباعث می شود که ما تمام  بیماری ها و بدبختی ها را به خود جذب  کنیم . ماهمیشه این بدبختی ها و نا کامی ها را که معمولابا خرافات هم

 قاطی می کنیم ، به گردن دیگران می اندازیم  . فلانی برایم جادو گرفته ویا  ..........

منفی گرایی ، ایجاد تنش هم می کند واین تنش به کسانی که

با ما زندگی می کنند هم منتقل خواهد شد. دراصل ما رنج خود

را با دیگران تقسیم می کنیم، وبه این ترتیب ، مایهء رنج و بدبختی

خود و دیگران خواهیم شد .

اما وقتی ذهن را با افکارسالم پرورش میدهیم ،از خصوصیاتی ماتتد

 عشق ومحبت ونیک خواهی لبریز می شود ومنفی گرایی ها پاک

می شوند واز بین می روند وکم کم رسوبات ذهن شروع به

 ناپدید شدن می کنند .

وقتی لایه های جرم گرفتهء ذهن  پاک شود

 قلب روشن می شود وعالی ترین حد خلوص عشق که شفقت است

پدیدار می شود وتازه متوجه می شویم که ، زندگی

رازیست که باید با آن زیست ،عاشقش شد وتجربه اش کرد.

دراین مرحله کل زندگی ما به عبادتی بی کلام مبدل خواهد شد .